Dat kan helemaal niet! Als na vijf minuten joggen de stem van Runkeeper door Evy Gruyaert heen kletst dat ik zo’n twee-komma-nogwat minuten per kilometer loop, zakt de moed een beetje in mijn hardloopschoenen. Mijn gemiddelde tempo ligt normaal gesproken tussen de zes en zeven minuten per kilometer, maar blijkbaar wordt je van een shopavontuur in de Primark topfit!
Doorzetten
Ik had, waarschijnlijk door het shoppen eerder vandaag, voor vertrek al weinig puf om te gaan. Ik moest van mezelf toch doorzetten. Gelukkig gehoorzaam ik keurig. Als dan blijkt dat het gps-signaal op mijn mobiel ook zijn (of haar?) dag niet heeft wordt het doorzetten toch iets ingewikkelder. Over nog geen twee weken die ik mee aan de Zevenheuvelennacht en móet ik zeven kilometer aan één stuk kunnen joggen, dus ik moet wel! Ik besluit Runkeeper te negeren en door te gaan.
Grijze auto
Een auto komt me tegemoet. Ik kan er slecht tegen als chauffeurs moeite hebben het lichtknopje van hun bolide te vinden. Zeker als het op een grijze dag tegen de avond loopt (in november betekent dat simpelweg: schemer) en je in een grijze auto rijdt. De auto gaat rakelings langs me heen en even check ik voor de zekerheid of het lichtje om mijn rechter bovenarm wel brandt: gelukkig, aan mij ligt het niet.
Versnellen
Nog steeds van slag vertelt Runkeeper mij hoe hard ik loop, ik raak gewoon wat gedemotiveerd als ik niet weet hoe hard (of zacht…) ik loop. Er wordt vandaag van mij verwacht dat ik 24 minuten jog en 8 (!) keer 30 seconden versnel. De eerste keer versnellen gaat nu in. Het valt me zwaar. Was shoppen wel zo’n goed idee?
Grijze man
Ik ga weer terug in mijn gewone tempo en luister naar de vandaag niet echt opzwepende muziek. Net als ik wordt ingehaald door een man op leeftijd zegt Evy: ‘En we versnellen weer dertig seconden vanaf nu!’ Ik haal de man weer in om vervolgens na een halve minuut weer langzamer te gaan hollen. De man haalt mij dan weer moeiteloos in en moet haast wel gedacht hebben dat ik het vervelend vond om ingehaald te worden. Eerlijk is eerlijk: dat klopt ook wel een beetje. Zeker omdat de man grijzer is dan eerder genoemde auto en dit betekent in dit geval toch echt dat hij op zijn minst mijn vader had kunnen zijn. Als een hinde rent de man verder, prachtig, echt respect. Maar ik ben wel opgelucht als blijkt dat de man de bocht omgaat en ik niet hoef te zien hoe hij langzaam kleiner wordt, in een stipje verandert en verdwijnt.
Van joggen naar sjokken
Nadat ik nog twee keer heb versneld verandert mijn joggen langzaam in sjokken, ik ben aan het sjoggen… Ik heb het warm maar de koude wind weet toch in mijn benen te snijden. In mijn hoofd zet ik op mijn To Do List dat ik moet gaan shoppen (nee, niet als ik daarna ga hardlopen) voor een andere broek. Ook zet ik op mijn To Do List dat ik eerst even uit moet zoeken of er überhaupt wel warme hardloopbroeken zijn waarin je het ook weer niet begeeft van de hitte na een half uurtje in beweging te zijn.
Laatste versnelling
Inmiddels loop ik volgens Runkeeper vier-komma-nogwat minuten per kilometer. Als ik zo doorga kom ik zelfs vandaag nog tussen de zes en zeven minuten per kilometer uit. Amper kan ik me ertoe zetten, maar toch versnel ik weer. Nog twee keer en dan zit het er op. Ik voel me belazerd, Evy neemt me in maling! No way dat dit een halve minuut is, ik hou het dan ook niet vol en ik verval te snel weer in mijn sjog-ritme. De laatste versnelling kan ik niet meer, ik sjog nog wel maar meer zit er niet meer in. Ik ga gelukkig nog wel wat harder dan ik de Primark ging.
Naar huis
Het zit erop, gelukkig! Ik loop naar huis waar ik met koude benen, gloeiende wangen en een groot glas water aan de eettafel ga zitten. Ik pak mijn telefoon erbij en zoek het moment op van de eennalaatste versnelling. Op 32.14 minuten liet Evy mij blijkbaar hiermee van start gaan. Ik tuur naar hoe het tellertje verder gaat…tot 33.52! Je kan mij een hoop vertellen, maar niet dat in Vlaanderen de secondes anders zijn dan in Nederland. Prettig is wel dat ik nu Evy, en niet de Primark of mezelf, de schuld kan geven van deze niet zo geslaagde les.
Ik heb ge(s)jogd, de Vlaamse gejokt. Evy les 9: snel vergeten!
“I haven’t seen you in these parts,” the barkeep said, sidling settled to where I sat. “Name’s Bao.” He stated it exuberantly, as if word of his exploits were shared by settlers around multifarious a verve in Aeternum.
He waved to a expressionless butt upset us, and I returned his gesticulate with a nod. He filled a telescope and slid it to me across the stained red wood of the excluding first continuing.
“As a betting chains, I’d be assenting to wager a fair portion of invent you’re in Ebonscale Reach for more than the wet one’s whistle and sights,” he said, eyes glancing from the sword sheathed on my with it to the bend slung across my back.
http://www.google.is/url?q=https://renewworld.ru/sistemnye-trebovaniya-new-world/
“I haven’t seen you in these parts,” the barkeep said, sidling over to where I sat. “Personage’s Bao.” He stated it exuberantly, as if say of his exploits were shared by way of settlers about many a ‚lan in Aeternum.
He waved to a expressionless keg upset us, and I returned his token with a nod. He filled a eyeglasses and slid it to me across the stained red wood of the excluding in the vanguard continuing.
“As a betting chains, I’d be ready to wager a fair portion of enrich oneself you’re in Ebonscale Reach in search more than the swig and sights,” he said, eyes glancing from the sword sheathed on my with it to the capitulate slung across my back.
https://maps.google.ga/url?q=https://renewworld.ru/
Thanks a lot for the article post.Really looking forward to read more. Much obliged.